فـقــدان

در فـقـدان ، یـا بـایـــد پــوســیـد ، یــا بــه اوج زنـدگـی دسـت 

یــافـت .ومـن در بـهــاری پـس از ســه ســال کــه از پـــروازت  

گــذشــتـه ، بـاغـچــه ی کـوچـــک جـــوهـر را بــرای کـشــت 

آمـــاده کـــرده ام ، بـرای ورود بــه ایـن بــاغـچــه از هـــریـک از

در هــای   شـعـر ، داســتـان ، و   درد دل  مـی خـواهــــــم 

وارد شــوم پـس کـمــــکـم کـن. 

گـــم شــدم در خــــود چـنـــان کــز خـــویـش نــاپـیـدا شــدم 

شـــبـنـمـی بـــــودم ز دریـــــــا غـــــرقـه در دریــــــــا شــدم 

ســـــایـه ای بــودم ز اوّل بــــر زمـیــن افـتــــــــــاده خــــــوار 

راسـت کـــــــان خـــــورشــیـد پـیــدا گـشــت نــاپـیــدا شــدم 

نــه مـپــرس از مـن ســخـن زیــــــرا کــه چــون پـــــروانـــه ای 

در فــــــــــروغ شــــــمـع روی دوسـت ، نـــاپـــــــــــروا شــدم  

در ره عـشـــقــش  قــــــــدم نِـــــــه   اگــــــر بــا دانـشـــی 

لا جــــــرم در عـشـــــق هـــــم نــادان وهـــم دانـــــــــاشـــدم  

چــــون هـمـــه تـن مـی بـایـسـت بـــــود و کــــــــور گـشـــت 

ایـن عـجـــــــــایـب بـیــن کــه چــــــون بـیـنــای نـابـیـنــا شــدم 

خـــــــــــــاک بــــر فـــــرقـم  اگــــر یـــک ذرّه دارم  آگــهـــــــی 

تـــا کـجـــاسـت آنـجــا کــه مـن ســرگـشـــتـه دل آنـجــا شــدم 

چـــون دل عـطــــــــــــّآر بـیــرون دیـــــدم از هـــر دو جـهـــــــان 

مـن ز تـــاثــیـــــــــــر دل  او    بـی دل و شـــــــــــــیـــدا شــدم 

      « عطار»                                             حـــق یــارتــان.