خدای من

خـــــــدای  مـن !  

سـتایـش همیـشـه زیـبـنــده تـوسـت ، 

  تـا  ابـد  کـه  بی نهـایـت  اسـت. 

خــــــدای مـن ! 

اگـر مـن را بـه جـرمــم بـگیــری ،  

تـو را  بـه  عـفــوت می گیـــرم. 

اگـر دسـت  بـر گنــاهم  بـگـذاری ، 

  چنـگ در دامـن بـخشـشـت می زنـم. 

اگـر لغــزش هایـم را نـشـانـه بـگیــری، 

نـشـان از آمــرزشـت می گیــرم. 

اگـر بـه معـصـیـتـم بـنـگــری ،

چـشـم بـه کـرامتـت می دوزم .   

اگـر  بـدی ام  را بـه رخ بـکشی  

خوبی و لطف  بی نهــایـتـت  را بـرمـلا می کنـم. 

معـبــــــــودم !

من عمــرم را در مسـیـر غفلـت از تـو تـبــاه کردم .

جـوانی ام را در مسـتی دوری از تـو پـوسـانـدم . 

بـه خـودم ظلـم کردم ونـفهمـیــدم ،

در خـسـران زیـسـتـم ونـدیـدم ،

در منـجــلاب مـرداب گرفـتــار  بـودم  و در نـیـافتـــم ،

وایـن تــو  بـودی کـه نـجــاتــــم دادی .

خـــــــــــــــــــــدایــا  !

تــــو را دوســت دارم  ،

کـــه عاشــــق تـــــوام 

ودسـت از دامنـت نمی کشـــم.  

                                               « خدا یار همه باد»