چرا؟

خوبان ،  گلوفشرده ی  قهر طبیعتند      

دربند می کشد فلک ،  آزاده مرد را 

آیا چگونه است که بسیار دیده ایم      

جان آفرین به دوست دهد ، رنج و درد را ؟

گلها وجود خویش ، به پاها فشانده اند     

 بس خارها که  بر سر دیوار   مانده اند !

ای رحیم !!

 

باز آى و دل تنـگ مرا مونس جان بـاش  

 وین سوخته را محـرم اســرار نهان بـاش  

زان باده که در میکده عشـق فروشــند  

ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش .