ای دوست

رفتیم و نشد کس خبر از راز دل ما

با نغمه ی کس راست نشد ساز دل ما

فریاد

خانه‌ام آتش گرفته‌ست، آتشی جانسوز
هر طرف می‌سوزد این آتش
پرده‌ها و فرش‌ها را ، تارشان با پود
من به هر سو می‌دوم گریان
در لهیب آتش پر دود

یاد باد

یاد  باد  آن  که  سر کوى  توام منزل بود   

دیده را روشنى از خاک درت حاصل بود   

عزم آن دارم که امشب نیمه مست

فراق

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است